թախիծ

Բարև՛, թախիծ..Այդ դու°  ես..Ո՛չ, ես չեմ ճանաչում քեզ: Մի ժամանակ ես տագնապ էի զգում քո ներկայությունից: Իսկ հիմա դու այնպես սովորական ես…Այնպես սովորական ես դարձել,թախիծ…Այն ժամանակ հույզերով ու կարոտով էիր փաթաթված…Իսկ հիմա` հստակ,պարզ…Դու փոթորկում էիր հոգիս, իսկ հիմա խաղաղ ես դու, և ես` նույնպես…
Ինչու°  ես ժպտում…Իսկ ու°ր  է քո հին, նենգոտ ժպիտը…Ոչինչ, ոչինչ չկա անցյալից…Այն օրերին դու պատմում էիր ինձ խանդի ու խաբկանքի մասին..Հիասթափությունների ու սպասումների մասին…Իսկ այսօր լուռ ես,մեղմ,մտածկոտ…Ա՜խ, իմ թախիծ, ոչինչ առաջվանը չէ…

ՇՆՈՐՀԱՎՈՐ ՏՈՆԴ ԻՄ 21-ԱՄՅԱ ՀԶՈՐ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԲԱՆԱԿ

Հայկական բանակը 20 տարեկան է: Այն կազմավորվեց, թրծվեց հայոց հողի համար մղված թեժ մարտերում, ցույց տվեց, որ  մարտունակ է, ոգով  արի, հաղթանակող: Հայ մարդը հարյուրամյակներ կերակրել էր օտար  զինվորին, 20 տարի առաջ իր թիկունքին զգաց հայ զինվորի, իր զավակի պաշտպանությունը: Մեր ազգն ունի զինվորի, բանակի պաշտամունք: Անցած 20 տարիներին հայկական բանակն ավելի է ամրապնդվել, հզորացել: Այն այսօր Հայաստանի հանրապետության ամենակայացած կառույցն է: Ինչպես ամեն մի համակարգում, բանակում էլ կան  խնդիրներ, ինչը բնական է: Հզոր բանակ ունեցող պետության մեջ միայն կարելի է յուրաքանչյուր օրը դիմավորել հանգիստ խղճով, համոզված, որ խաղաղությունը պահպանվում է մշտապես աչալուրջ ու զգոն բանակի ու հայ զինվորների  կողմից:

Հայոց բանակի տոնը բոլորինս է, ուրեմն`  կեցցե մեր բանակը:

Սիրում եմ ու կարոտում

Էնքան դժվարա երբ հիշում ես որ առաջ ինքը կար քո կողքին էր միշտ օգնում էր: Ամբողջ օրը անցկացնում էյիք իրար հետ խոսելով, երբ սովորել եյիր  նրա հոգատաությանը, բարությանը:
Սովորել էյիր որ նա ամեն առավոտ զանգում արթնացնում էր որպեսզի գնաս դասի հանկարծ չուշանաս, ամեն գիշեր ժամերով խոսում էյիք և էր քնում մինչև բարի գիշեր չէր մաղթում:
Իսկ հիմա ինքը չկա, չկա կողքիտ չի  ամեն գիշեր իրա մասին ես տածում ձեր լավ ու վատ օրերի մասին ու կարոտում ես են օրերը որ միասին էյիք, կարտում ես նրա կատակներին, խանդի տեսարաններին, ձեր կռիվներին, բայց չես կարող նչ որ բան անել:
Չես կարում գիշերները քնես որովհետեվ ինքը քեզ բարի գիշեր չի մաղթում, առավոտները դասից ուշանում ես երբ խոսում են վրետ, որ սկսել ես պարբերաբար ուշանալ ուզում ես գոալ, որ առաջ նա կար որ առավոտյան արթնացնում էր, որպեսզի չուշանաս դասից, իսկ հիմա չկա ուզում ես թողնել ամեն ինչ ու վազել նրա մոտ աուր գրկել ու ասել որ սիրում ես, որ կարոտում ես:

Բայց չես կարող, պետք է նդամենը սպասես ու չթողնես որպեսզի ժամանակը ու հեռավորությունը կործանի ձեր սերը....

Ասել թե ոչ

Ոչինչ ավելի անկեղծ չի կարող ասել դիմացինի զգացմունքների մասին, քան աչքերը: Հուզմունքի և տրամադրության փոփոխության դեպքում աչքերը մեծանում կամ փոքրանում են և այդ կերպ ձեզ պարզ կդառնա նրա զգացմունքների անկեղծությունը:

Նայեք սիրահար զույգերին` նրանք խոսում են հայացքով, իրենց զգացմունքները արտահայտում են ձեռքերի միջոցով: Այս անձայն լեզուն հասկանում են միայն սիրահար զույգերը:

Կան այսպիսի վարկածներ`

Եթե տղան ցույց տա աղջկան, թե ինքը ավելի քիչ է սիրում նրան, ապա ավելի դուր կգա նրան:

Եթե աղջիկը ցույց տա, թե ավելի քիչ է սիրում տղային, ապա կգրավի նրա ուշադրությունը:

Փորձը ցույց է տալիս, որ այդ կերպ զույգերից մեկը մյուսի ոչ թե համակրանքին է արժանանում, այլ հիասթափության պատճառ է դառնում: Պետք չէ կամակորությամբ բարձրանալ սիրելիի աչքին, այլ ընդակառակը պետք է ցույց տալ ողջ սերն ու ջերմությունը, որպեսզի դիմացինի մոտ վստահության և փոխադարձ սեր և վստահության մթնոլորտ ստեղծվի: Իսկ անելով հակառակը կարող եք կորցնել սիրելիին: Նա կարող է խոր հիասթափություն ապրել և իր սերը փնտրել ուրիշի մեջ: Չնայած ասում են, որ սիրող սրտերը ոչինչ չի կարող բաժանել, սակայն հենց նրանց վերաբերմունքը մեկը մյուսի նկատմամբ կարող է պատճառ դառնալ բաժանության և ընդհակառակը:

Ինչ է սերը

Սերը դա մի աննկարագրելի ու անբացատրելի զգացմունք է կարճ ասաց խելագար զգացում, խելագար երևույթ,որը չես կարող բառերով նկարագրես երբ չես քնում, երբ դասերին ուղղակի նստած ես բայց միտքդ լրիվ ուրիշ տեղ է,երբ որ տխուր նստած ես ու հաղորդագրություն է գալիս «Սիրում եմ քեզ» ու անկախ քեզնից սկսում ես ժպտալ ու աչքերդ սկսում են փայլել ,երբ գնում ես ընկերոջդ հետ հանդիպման ձեռքդ բռնում է նայում աչքերիդ մեջ, մոտիկանում է ականջիդ ու կամաց շշնջում է «Գիտե՞ս քեզ որքան եմ սիրում» ու վերջ ամեն ինչ պատրաստ է դու արդեն երկնքում ես .. ինչպես բոլորն են ասում.իսկ նրանք ովքեր տառապում են միակողմանի սիրով ու պնդում են, որ իրենք անիմաստ են ապրում ուրեմն կասեմ «Ամեն ինչ լավ է լինելու պետք չէ մեռնել»...

Երազանք

Եթե մենք չունենք երազանք ու նպտակ,ապա ավելի լավ կլինի ուղղակի չապրենք . անիմաստ կլինի  մարդու  գոյությունը առանց երազանքների ու նպատակների:  Մենք` բանական էակներս,պետք է անընդհատ ձգտենք ավելիին,մեզ մոտ երբեք չպետք է մեռնի սովորելու  ծարավը,մենք անընդհատ պետք է ձգտենք դեպի բարձունքներ:
Ամեն մարդ իր սրտում  ունի իր երազանքի փոքրիկ կտորը, որը պահում է սրտի ամենախոր անկյունում: Երբեմն մոտենում է այդ անկյունին ,շոյում ,ժպտում է   երազանքին ու էլի թողնելով նրան այնտեղ ` հեռանում:
Մարդիկ,եկել եմ ասելու,որ ժամանակը եկել է: Այո,հենց հիմա,հենց այս պահին:Ժամանակն է...

Ժամանակն է երազանքը նպատակ դարձնելու: Հանեք երազանքը սրտի մութ անկյունից,վերցրեք այն ձեր ձեռքերի մեջ ,թող արև տեսնի,թող մարդկանց հետ ծանոթանա,թող շնչի ու սկսի ապրել:  Ամենաառաջին քայլով`  այն նպատակ դարձրեք: Սկսկեք գործել: Եթե կա երազանք ,ուրեմն` պետք է հասնել դրան:
Հավատացեք,եթե դուք երազում եք սովորել Քեմբրիջի համալսարանում կամ էլ ունենալ շքեղ առանձնատուն,ուրեմն`  կարող եք: Ոչ մի միտք հենց այնպես չի ծնվում: Եթե դուք երազում եք դրա մասին,ուրեմն ձեր ուղեղն արդեն իսկ գիտի,որ հնարավոր է այդ միտքը իրականություն դարձնել:
Ամեն երազանք չէ,որ նպատակ է դառնում, նպատակ դարձրեք ամենակարևորները,նրանք,որոնք իրոք հնարարավոր է իրագործել:
Գիտեմ,որ դժվար է: Սակայն  ես հաճախ եմ սիրում կրկնել. "Դժվար,բայց ոչ` անհնար"  :
Դե~ մարդիկ, ժպտացեք օրվան: Պահը եկել է, սկսեք պայքարել ձեր երազանքի համար հենց հիմա,հենց այս րոպեից:  Եթե դուք չհասնեք ձեր երազանքին,միգուցե մեկ ուրիշը հասնի դրան,սովորեք պայքարել այն ամենի համար,ինչ սիրում եք:
Մենք ենք ստեղծում մեր վաղվա օրը ու մեզնից է կախված  ինչ կլինի հետո: Ուզո՞ւմ եք հասնել երազանքներին . սկսեք գործել: Հենց հիմա մի կողմ նետեք ծուլությունը,  գրեք  թղթի վրա ու պատին փակցրեք ձեր երազանքը ու անընդհատ մտածեք նրա մասին: Աշխատեք,կանգ մի առեք,ժամանակը գնում է առաջ : Աշխատասիրություն, ուժեղ կամք ու ես հավատացնում եմ ` երազանքը,որն արդեն իսկ նպատակ է, ձեր ձեռքերում է: Ամբողջ աշխարհն է ձեր ձեռքերում:

Տիտանիկ

Ըստ գրողի կարծիքի, "Տիտանիկը” խորտակվեց ոչ նրա համար, որ լողում էր շատ արագ, որի պատճառով ուղղակիորեն չի հասցրել խուսափել սառցաբեկորին բախվելուց: Բավականին ժամանակ է եղել որպեսզի պտտեն ղեկը և խուսափեն սառցաբեկորին բախվելուց, սակայն ղեկավարողը խուճապի է մատնվել և ղեկը պտտել է ուրիշ ուղղությամբ: Նավը ստացել է վնասվածք, որի պատճառով էլ խորտակվել է:

    Ամեն դեպքում ուղևորներին հնարավոր էր փրկել, եթե "Տիտանիկը” կանգ առներ հարվածից հետո: Ընդ որում մոտակա նավը եղել է ընդհամենը մի քանի կիլոմետր հեռու: Ձեռնարկության տնորենը, ում պատկանում էր վիթխարի նավը, պահանջել է նավապետին շարունակել ընթացքը, վախենալով որ պատահարը կարող է իրեն բերել բավականին մեծ նյութական վնաս:

    Նավի խորտակման արագությունը սկսեց աճել երկրաչափական պրոգրեսիայով: Արդյունքում նավը խորտակվեց ոչ թե մի քանի ժամում, այլ հաշված րոպեներում: