Ինչու՞ ենք հաճախ սիրում այն մարդկանց, Որոնք պարզապես արժան չեն դրան,
Ինչու՞ ենք հաճախ սիրում այն մարդկանց, Որոնց սիրտն այլ մարդու է սիրում,
Ինչու՞ ենք հաճախ սիրում այն մարդկանց, Որոնք մեզ հետ են միայն մտքերում`
Այլ անձ են սիրում: Ինչու՞ ենք հաճախ անտեսում նրանց, Ում համար թանկ ենք
կյանքից ավելի, Ինչու՞ ենք հաճախ անտեսում նրանց, Ովքեր պատրաստ են
ցանկացած քայլի Միայն թե տեսնեն մեր <<կույր>> աչքերում Լոկ մի
պահ երջանկություն::
Գիտես ինչ դժվար է օր օրի ավելի շատ սիրել,օր օրի ավելի կարոտել,բայց անդադար ինքս ինձ համոզել,որ մի օր դա էլ կանցնի,որ մի օր այդ կարոտ ասածը կչքանա,որ սերս կմարի:Գիտեմ մի օր դու էլ կարտասվես, ինչպես ես եմ արտասվել քեզ համար,մի օր դու էլ կկարոտես,ինչպես ես եմ կարոտում քեզ, մի օր դու էլ կզգաս իմ կարիքը ինչպես ես եմ զգացել քոնը:
Ապրելուց քաղցր է մեռնել քեզ համար, Զգալ, որ դու կաս և լինել հեռու. Երկրպագել քեզ առանց սիրվելու, Երազել միշտ քեզ — լինել քեզ օտար... Ստվերդ փնտրել ամեն տեղ, ուր խենթ Հոգին կարող է թռիչքով չափել. Անանց կարոտում անվերջ տառապել Եվ լինել քեզնից բաժանված հավետ... Ու գերեզմանում սև հողերի տակ Եվ ոչ մի հուշով սիրտդ չտանջել, Զգալ, որ անցար, և քեզ չկանչել, Ու չխռովել բերկրանքդ հստակ...
Գիտես ինչ դժվար է օր օրի ավելի շատ սիրել,օր օրի ավելի կարոտել,բայց անդադար ինքս ինձ համոզել,որ մի օր դա էլ կանցնի,որ մի օր այդ կարոտ ասածը կչքանա,որ սերս կմարի:Գիտեմ մի օր դու էլ կարտասվես, ինչպես ես եմ արտասվել քեզ համար,մի օր դու էլ կկարոտես,ինչպես ես եմ կարոտում քեզ, մի օր դու էլ կզգաս իմ կարիքը ինչպես ես եմ զգացել քոնը:
Ապրելուց քաղցր է մեռնել քեզ համար, Զգալ, որ դու կաս և լինել հեռու. Երկրպագել քեզ առանց սիրվելու, Երազել միշտ քեզ — լինել քեզ օտար... Ստվերդ փնտրել ամեն տեղ, ուր խենթ Հոգին կարող է թռիչքով չափել. Անանց կարոտում անվերջ տառապել Եվ լինել քեզնից բաժանված հավետ... Ու գերեզմանում սև հողերի տակ Եվ ոչ մի հուշով սիրտդ չտանջել, Զգալ, որ անցար, և քեզ չկանչել, Ու չխռովել բերկրանքդ հստակ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий